کا رنا مه و بیلا ن بیست وشش سال حکومت اسلامی را همگا ن آ گا هند و بحران مشروعییتی را که دامنگیر گردانندکان دستگاه حا کمه شده  نیز واقفیم . جار و جنجال این بار هیئت حا کمه پیرا مون انتخا با ت ریا ست جمهوری با هر زمان دیگر فرق دارد . اینبار گزینه ای بنام فریب را نمیشود به توده های سرخورده از وعد و وعید های گذشته ، به آسانی حقنه کرد . شعار های رنگ با خته  همیشگی رژیم در نماز جمعه ها نیز کارساز نیست . توسل به ترفند ها یی از قبیل دفاع از حقوق دست رفته «  اقلیتها ی قومی  ، کرد …… » و مبارزه با گرانی،  تأمین حقوق کارگران، انتخا بات آزا د  تها جم آمریکا ، مبارزه با فساد و ریخت و پا شها ( بعنوان نمونه سخنا ن یکشنبه 17 آوریل اکبر اعلمی نما ینده مجلس ارتجا ع ) و مواردی از این قبیل هیچیک مفری برای برون رفت از بحران عمیق و فزا ینده ای که رژیم را در چنبره خود گرفتار نخوا هد بود .

ترفند فریبکارانه رفراندوم که مبتکر آن از بنیا نگذارا ن سپاه محا فظ رژیم و از گردانندگان کلیدی بوده ، در مقطع خا صی مطرح  شده که  سرنگونی حکومت اسلامی اجتناب نا پذیر مینما یا ند .در واقع راهی برای گریز از این وا قعییت نیست ، اما علیرغم حقا نیت این امر تا ریخی ،  پاره ای از مدا حا ن رژیم فقا هتی هم به لباس آزادیخواهی درآمده ودر پشت این  شعا ر زرق و برقدار به سینه کوبی مشغو لند .

در اینکه رفراندوم یک گزینه مترقی و را هکاری برای حق دخا لت مردم در سرنوشت سیاسی خودشان محسوب میگردد ، شکی نیست . اما طرا حان شعار رفراندوم درایران دیکتاتورزده ، « راه کار » مشخصی ندارند. آنها در برابر این پرسش که : چگونه در چار چوب قوانین تحجری رزیمی که کلیدی ترین بندها ی قا نون اسا سیش به 1400 سال پیش مربوط است ، میتوان سرنوشت سیا سی کشور را رقم زد ؟؟ عا جزند.. بر همین مبنا اگر به بند های 91 تا 99 و 110  قانون اساسی رژیم جمهوری اسلامی نظری بیافکنید و در خا تمه به آخرین بند این قانون ( بند 177 ) تأمل و تعمقی کوتا ه دا شته با شید؟  آنگاه خوا هید دید که جنا ب « سازگا را » ی پا سدار پیشین رژیم و گروهها ی عا فیت جو و دنبا له رو وی ، که مد ا حا ن پیشین رژیم معلوم الحال اسلامی بودند ، چه دام جدیدی در مسیر مبارزات نوین خلقهای ایران گسترانیده و مترصد فرود آوردن ضربه مهلکتری از دوم خرداد بر پیکر مبارزین راستین که هما نا مردم به جا ن آمده اند ، هستند . برای هر انسا ن آزاده روشن است که رژیم وا پسگرای ایران  هر گز اجازه یک رفراندوم وا قعی و آزاد را بکسی نخواهد داد. بنا بر این  طرا حا ن شعار بزک خورده رفراندوم  یا به خو شخیا لی دچار شده ؟ یا کمر به نجا ت رزیم بسته و به فریبکاری متوسل شده اند . که این دومی  صد البته به وا قعییت نزدیکتر است .

رژیمی که تحمل  و «  منتظری طراح ولا یت فقیه »  و«  حجاریان » تئوری پرداز!! جبهه نجات رژیم ( دوم خرداد )   و« آغا جری  »،و « اشکوری » و پا سدار ها ی پیشین از آن جمله رضا جلایی پور وغیره را ندارد ، رژیمی که در تکا پوی نجا ت خود آشکارا ا ز آمریکا « شیطا ن بزرگ قبلی و طرف مذاکره فعلی » میخوا هد تضمین عدم سرنگونیش را بکند ، رژیمی  که برای عضویت در سازما ن تجارت جها نی به چاکر منشی و گدا یی از ایالات متحده روی آورده تا بربحران عمیق خود فا ئق گردد ، رژیمی که چوب حراج بر منا بع نفتی زده و با منعقد سا ختن قرار داد های نکبت بار برای بقأ خود به هرتر فند دیگری حتی سا ختن بمب اتمی روی آورده ، چگونه اجازه خوا هد داد که علیه مو جو دیت اش رفرا ندوم بر پا شود ؟ !  آنهم در چار چوب قوا نینی که تما می اقتدار در دست « مقام رهبری ولایت فقیه » به مثا به  «  یگا نه مرجع مصلحت اندیش نظام  »نهفته   ا ست و کسی را یا رای   رودر رویی با وی نیست .!!!

بنا بر این اگراز دفاع نسنجیده تعدادی نا آگاه و یا به عبارتی خوش بینا ن کم تجربه که دنبا له رو افراد عا فیت طلبی همچون « فرخ نگهدار » و « خا نبابا تهرانی »  شده اند  بگذریم ، رفرا ندوم وا قعی تنها پس از سر نگونی رژیم جمهوری اسلا می و در وا قع در شرایط آزاد و دمکرا تیک قا بل تحقق است و بس .

تحریم انتخا با ت آینده برای  « ریا ست جمهوری اسلا می »  از سوی همه اقشار و طبقات مختلف در دا خل کشور، کل نظام و سیستم حا کم بر آ ن را که منتج از قا نون ارتجا عی جمهوری اسلا می است ، به چا لش خوا هد کشید و مشر وعییت آنرا در انظار افکار عمومی جها ن و  حتی رژیمهای  اروپا یی (بریتا نیا  فرا نسه و ایتا لیا ، آلما ن ) به زیر سئوا ل خوا هد برد . این مبارزه  جدی ، را ه را برای دور جدیدی از مبارزات رودر رو با رژیم حا کم خوا هد گشود و اپو زیسیون دا خل کشور را در عرصه پیکار نها یی تقو یت خوا هد کرد . فرا موش نکنیم که پس ازشکست محتمل رژیم در بر گزاری انتخا با ت فر ما یشی ، سا لروز بخون کشیده شده قیا م دا نشجو یا ن (18 تیر ) نیز عر صه منا سبی برای تعرض به حکومتیا ن و برآمد توده ای است .  شعا ر :  تحریم انتخا با ت   شروع راه نجات ،  بهتر است  از هم اکنون به یک شعا ر فرا گیر تبدیل گردد .  هر گو نه مسا محه و بی تو جهی به این امر پیا مد فا جعه باری را بد نبا ل خوا هد داشت . اپو زسیون خا رج از کشور از آنجا که در تحولا ت آینده نقش اسا سی نخوا هد دا شت،  بهتر است اتحاد مشروط و تاکتیکی را بمنظور پشتیبا نی از مبارزا ت دا خل کشو آغاز کند. مشا جره بر سر نوع حکومت و ایجا د « شورا ی رهبری » و... مقولا تی از این دست جز اتلاف وقت و صرف انرژی نتیجه ای نخوا هد داد  .

مضا فأ اینکه ، بعلت اختلا فا ت عدیده ا پوزیسیون ، تبعییت نیروی دا خل نه ا ز « رهبری » خا رج کشور ، که از نیروی بر آمدهء مبا رزا ت مستقیم توده ها خوا هد بود . از همین رو ، اتحاد خلقها ی تحت ستم ضا من اجرا یی ایرا ن آزاد ودمکرا تیک است و بر سمیت شنا ختن ملیتها ی ایرا ن بعنوان یک وا قعییت ، مبنا ی هر گو نه  توا فق سیا سی و تدوین قا نون اسا سی نو ین در ایران خوا هد گشت .